Bazen sıradaki görevim ne olacak ne zaman olacak Efendim diye soracak oluyorum. Ben dedim ve istedim diye emir gelecek hali yoktu ya sus bekle diyordum kendime. Bekledim ve ceza da içeren bir görev aldım.
Görev: Çıplak ayakla sokakta 1 km yolu yürüyüp, alışveriş yapacaktım. Sonunda umumi bir tuvalette ayaklarımı yalayacaktım…
Ceza sebebi: Kuyruk sallamam sonucunda günlük sayfama gelen fazlasıyla samimi mesajlar…*¹

Efendim’den uzakta ve savunmasızım. Biri tutsa kolumdan ‘ne bu hal’ dese! Hakaret etse, gülseler, alay etseler aldırmadan yürüyüp gidebilir miyim? Tacize uğrama ihtimalim de var. Tehlikenin tam ortasına gönderildim. Ne ile karşılaşırım nasıl etkilenirim düşünmüş müdür Efendim?
Sus! Söylenme. Ya Efendin seni görmemiş olsaydı? Dediği gibi hiç karşılaşmamış olsaydım? köle olmayı rüyanda göremezdin sen! Keyfine göre görev mi olur? Şükret edepsiz! Şükret köpek! Yürü! Hızlı ya da yavaş ama yürü. Ara sıra video çekmeyi ihmal etme…
Duymuyorum insanları. Arkamdan bir şey diyorlar mı acaba? Moralimi bozmamak için müziğin sesini de açtım ama. Karşıdan gelenlerin yüzlerine pek bakamıyorum. Ters bir ifadeyi kaldıramam ki. Zayıfım, yalnızım. Biraz korkuyorum da. Sanki işaretlenmişim gibi. Tahminler ne acaba? Deli, sapık…

Yaşlı bir kadın gelip durdu önümde

Kim ne der değil, Efendim istedi diye… Bu bilinçle yürümeliyim. Başım dik. Kimi zaman kedimle ilgili bir şeyler anlatırken, sıkça ‘ben’ diyorken böyle bir görev haddimi iyice bildiriyor. Toplum içinde yalınayak köleyim. Çıplak ayakla sokakta orospuluğun hesabını veren bir fahişeyim, Efendim’in fahişesiyim. Ben’lik azaldıkça daha bi Efendim’in kölesi oluyorum. Sevmese, hoşnut olmasa insan içine çıkarır mı, kendi isminin sonuna ekler mi kölem diye. Bu ne ayrıcalıklı bir aitlik, ne onurlu bir yürüyüş…
Saçlarım hep bağlıydı. Bu kez dağıttım ve kabarık durması sorun değil, daha iyi gizler beni. Başım önümde zaten. Kim görse saniyeler içinde uzaklaşıyorum. Hem sabah saatleri herkes işine yetişme telaşında. Çok dikkat çekmem herhalde. Bitti bitecek. Yaşlı bir kadın gelip durdu önümde. Ellerini beline koyup bana bakıyor. Kafamı kaldırıp yüzüne bir baksam kimbilir neler sayacak suratıma. Anlamazdan gelip ani hareketle sol tarafından geçip gidiyorum…

Falakaya rahmet okutuyor

Kaldırımlar, yaya geçitleri ve çakıl taşlarına basa basa görevimi/cezamı yaşıyorum. Bazı yerler çok yakıyor ayaklarımı. Hava çok bunaltmıyor ancak taşlar inanılmaz kızgın. Falakaya rahmet okutuyor resmen. Koşar adımlarla ilerliyorum, gölgeler var ama üç adımda bitiyor. Canım da acıyacak ki, ceza yerini bulsun değil mi. Şikayet değil asla, durum bildirimi. Bir delikanlı hızla geçti ileri. Kısa bir an dönüp baktı. Birkaç adım sonra bedeni ile tam dönüp ve durup öylece bakakaldı bir süre. Şaşırdı, belli ki heyecanlandı. Nihayetinde delikanlı ve toy zamanları. İçimden dedim ki: ‘Yapma, bildiğin gibi değil’. Tebessümle geçiyorum yanından. Dünden bir rüyam geliyor aklıma. Konu ve olay çok başka. Bugüne de güzel uyuyor. Adamın biri bana ‘Acayip şeyler yapma’ diyor…

Bir bedende iki kadın. Biri sıradan biri, diğeri köle. Çekimser adımlar atarken, sidikli ayakkabısı elinde, bir falaka gününde ayaklarının bağlandığı siyah bağı boynuna dolamış ve ojeli ayakları açıkta. Yaptığı ve düşündüğü farklı. Birbirini tamamlamayan uyumsuzluklar. Markete çıplak ayakla girecek cesareti var ama merhaba derken sesi cılız…

Kabinden çıktığım andan itibaren kendimi hastanenin dışına nasıl attım bilmiyorum. Ayaklarımda artık ayakkabılarım var, yine de rahat sayılmam. Şimdi de, mevcut ağrısına ayakkabı içi sıcaklık da eklendi. İyice kavruluyorum.

En sevdiğim yer ayaklarınızın altı

Dolmuşun camına yaslanıp, derin ve yavaş soluklarla rahatlamaya çalıştım. Yorgunluk ağırlaştırmıştı vücudumu. Görev beraberindeki bu cezam gerektiği gibi olmadıysa eğer, tekrarı yakın olur mu acaba diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Henüz çok taze ayağımın sızısı. Kolay geçmez ki. Adım atarken sanki ayaklarımda ağırlıklar var gibi. Efendim, ben sizin sadık kölenizim. Aynı zamanda size layık bir orospu da olmaya çalışıyorum.

İçsel çatışmalarıma aldırmayın lütfen. En çok istediğim şey köleniz kalmak. En sevdiğim yer ayaklarınızın altı. Beni en fazla üzecek şey de, sizi memnun edememek. Dilerim bugün de benden razı olursunuz Efendim.