Günlük sayfamın yeni, yepyeni hali başta bana ve misafirlerimize hayırlı uğurlu olsun. 🧿
Tasarımı, renkleri ve teknik tüm işler için Efendim’e minnettarım. Ben çok beğendim. Öyle ki, yorum yazmaya da giriyorsam, yapacak bir şey olmasa da giriyorum. Meraklı bir çocuk gibi kurcalıyorum her yerini. Sarılacak bir formda olsaydı, ahh sımsıkı… Değerli vaktini ayırdı. Büyük bir özveriyle emek sarf etti. Kendimi hem çok şanslı hissediyorum hem de kendime imreniyorum. Nasıl oluyor bilmiyorum ama tam olarak böyle. Birinin sizinle ilgili bir şeyler yapması mutlu eder değil mi. Ancak, Efendi’nin kölesi için tüm işlerini ve keyfini bir kenara bırakıp, günlük sayfasının bakımı ve tasarımı için saatlerini ayırması çok özel fedakarlık. Ben duygularımı ifade edebileyim diye. Aynı duyguları paylaşan insanların ortak bir alanı olsun diye. Ama Efendim hep böyledir. İlk günden bu yana benim için o kadar çok şey yaptı ki. Bazılarını satır aralarında paylaştım. Bazıları da yazıya dökülemeyecek kadar özel.
Hakkettiğimde sözü sopadan acı oluyor. Yine hakkettiğimde sözü baldan tatlı oluyor. İnanın bana objektif yazıyorum. Kalbi bu kadar güzel bir insan daha yoktur. Bu günlük sayfası çok kıymetli. Öğrenilecek çok şey barındırıyor. Estağfurullah benden değil, neticede aciz ve nacizane bir köleyim. Sadece aracı olabilirim. Dilim döndüğünce dlimden geldiğince paylaşmaya devam edeceğim. Dileğim şu ki, ben ve sizler Efendim’in ve çabalarının karşılığını verebiliriz. Yanlışların yerini doğruların almasıyla, güzelliklerin çoğalmasına destek olarak. Acıdan çok sevginin iz bıraktığı BDSM birlikteliklerinin yaşanmasıyla.

Eğer cennet bir insan olsaydı kesinlikle Efendim olurdu. İyi ki varsınız Efendim. Tabanlarım, saçımın her teli, tepeden tırnağa her şeyim size feda olsun Efendim.

Suçlusunuz hepiniz… Efendi’sinden, Sahibe’sinden, kölelere ve Bdsm’in meraklılarına kadar hepiniz suçlunuz…
Hayır, saygısızlık değil sözlerim. Ne olurdu sesinizi daha gür çıkarabilseydiniz! Vebalı gibi saklanmasaydınız. Sanki, herkes dosdoğru mu yaşıyor? Yanlış bir şeye gönül verdiğinizi mi düşündüğünüz için sessizsiniz? Kim karar verdi bunların sakıncalı düşünceler olduğuna? Hapisdeki hırsızlar, katiller veya dolandırıcılar Bdsm’ciler mi? Nedir bu fısıltı? Kimsenin aklına gelmiyor mu, belki de toplum dediğimiz kalabalık ruhsuz? Onların normal olduğunun kanıtı nedir? Neye göre kime göre? Ya da kimseler bilmesin deyip kendinize saklayacak kadar bencil misiniz? Neden daha önce  farkedemedim/farkettirilemedim. Birazcık sesiniz çıksaydı, yazılar çoğalsaydı, her haltın kitabı çıkarken bu konuda kısır kalınması çok saçma. Sonra diyoruz kimse bizi anlamıyor, kendimizi rahat ifade edebileceğimiz bir ortam yok diye. Ses yok, cisim yok ki varlığı kanıtlanabilinsin. Off… Durduk yere saçımı başımı yolasım geliyor, kötü hatırayı hatırlamış gibi üzülüyorum. Bir ağrıma dayanamıyor gibi kıvranıp ağlıyorum ansızın… Bir gün birileri de benden şikayetçi olacak ve beni suçlayacak. Neden daha ulaşılabilinir olmadım diye. Sadece kendi köşemde yaşamıyorum hayalimi. Ben, benden öncekiler kadar suçlu değilim. Çirkin ve zayıf bedenimle üstelik tüm çıplaklığımla ortadayım. Kendi sesimle ve ismimle. Eşim dostum beni tanıyıp suçlayacaksa, önce neden burada olduğunu ve fırsatı olsa neler yaşamak istediğini düşünsün. İkna olmazsa, bir kez de yüzyüze anlatayım her şeyi. Artık 7 den 70 e herkes internet imkanına sahip. Benim kadar kimse için geç değil. Abartısız benden 10/15 yaş küçükler bile Bdsm’i biliyor. Her şey çok başka olabilirdi kendi adıma. Ama bilinsin ki, elimle güç bela kapıyorum ağzımı. Her an dilimden dökülecek gibi ne olduğum ne hissettiğim. Şartlara göre köle olmak ağrıma gidiyor. Gün yüzü görmek istemiyorum. Çeşitli yiyecekler ve giyecekler mutlu etmiyor. Reddetmek istiyorum bana verilen kimliği, Elif’in tüm imkanlarını. (Akıllar karışmasın sıradan şartlara sahibim ama bunlar dahi lüks geliyor.) köle olmasaydım, tam olarak ne anlam taşıdığını bilemeden üzülecektim uzaktan uzağa. Şimdi ise, kimlikler ve roller fena karıştı. Misafir gidene dek emir/ceza alamamak, köle beni sakin tutmak zorunda kalmak… Kontrolü sağlamak ve isyan etmemek ne mümkün. Bu düşünceler nasıl da huzursuz edici. Ne buradaki köle Elif gerçek ben, ne de mevcut yaşantımdaki Elif benim… Nerden baksan tutarsızlık.

Yazdıklarımdan pişman değilim ama terbiyesizlik olarak görüyorsanız kusuruma bakmayın. Ağır gerçekler…